با افزایش استفاده از اتاق‌های خلوت در استان، هیئت مدرسه دولتی ادمونتون در مورد امکان از کار انداختن برخی اتاق‌ها و تلاش برای کاهش اتاق‌های انزوا بحث کرد – اما سرپرست دارل رابرتسون گفت با وجود این، تعداد آنها واقعاً ممکن است افزایش یابد.
اتاق‌های انزوا – یک منطقه اختصاصی در یک مدرسه که برای ایجاد فضایی آرام و تحت نظارت برای دانش‌آموزی که خطری قریب‌الوقوع برای خود یا دیگران ایجاد می‌کند – در سال 2018 توسط دولت NDP در آلبرتا ممنوع شد اما در سال 2019 پس از قدرت گرفتن دولت UCP دوباره معرفی شد. .
در ماه مارس، CBC در مورد افزایش تعداد اتاق های خلوت و زمان استفاده از آنها از طریق داده های به دست آمده از طریق درخواست آزادی اطلاعات به استان گزارش داد.
در جلسه روز سه‌شنبه، EPSB گفت که در هنگام تصمیم‌گیری برای اضافه کردن یا از کار انداختن اتاق‌های انزوا، بررسی دقیق مورد نیاز است.
هیئت مدیره گفت که ایجاد کلاس های درس جدید با اتاق های خلوت تبدیل به یک عمل رایج شده است، زیرا داشتن یک کلاس درس و بی نیازی به آن بهتر از نیاز و نداشتن آن است.
اما از کار انداختن اتاق‌ها نیز یک گزینه است، اگر مدیر مدرسه و کارکنان تشخیص دهند که دیگر بر اساس جمعیت و نیازهای مدرسه، دیگر ضروری نیستند.
رابرتسون افزایش تعداد اتاق های انزوا را تصدیق کرد و گفت که با توجه به بازگشت به یادگیری حضوری، احتمالاً تعداد آنها همچنان در حال افزایش است.
در سال تحصیلی 2019-20، دولت UCP دستور وزیری را در ماه اکتبر برای تنظیم اتاق های انزوا ارائه کرد و ردیابی داده ها را آغاز کرد. داده ها نشان می دهد که اتاق ها در آن سال تقریباً 5000 بار مورد استفاده قرار گرفتند.
این عدد شامل آوریل، مه و ژوئن 2020 به دلیل یادگیری از راه دور به دلیل همه‌گیری COVID-19 نیست.
در سال تحصیلی 2021-2021، اتاق های خلوت 6059 بار در سراسر آلبرتا استفاده شد.
در چهار ماهه اول سال تحصیلی جاری، 2699 بار از اتاق های خلوت استفاده شده است.
جلوگیری از استفاده از اتاق خلوت
معتمد جان ساویر بر اهمیت حمایت مداوم از دانش‌آموزان تأکید کرد و نگرانی‌های خود را در مورد موقعیت‌های پر نشده، مانند دستیاران آموزشی (EAs)، که می‌تواند بر ثبات دانش‌آموزان تأثیر بگذارد، مطرح کرد. او گفت که یکپارچگی کارکنان تأثیر مثبتی بر استفاده از اتاق های انزوا خواهد داشت.
رابرتسون گفت: «ما کمبود دستیار آموزشی داریم.
رابرتسون گفت: “چیزی که ما از مدیران خود می خواهیم این است که در صورت داشتن یک EA که ملزم به کمک به کودکانی است که نیازهای پیچیده ای دارند، برنامه های پشتیبان در مدرسه داشته باشید.”
پسر الیزابت ناس، کارتر، که در یک مدرسه ابتدایی بخش مدرسه پارکلند تحصیل می کرد، قبلاً به CBC گفته بود که اغلب او را محدود می کردند و در اتاق های خلوت می گذاشتند.
کارتر گفت: “من شروع به ناراحتی می‌کردم و روی صندلی‌ام تکان می‌خوردم، و سپس آنها بر سر من فریاد می‌زدند تا من عصبانی شوم. آنها همه را مجبور می‌کردند قبل از اینکه مرا بیرون بکشند کلاس را ترک کنند تا کسی نبیند.”
ناس گفت که نیاز به کلاس‌های کاملاً پرسنل بر اساس نیاز دانش‌آموزان، مانع از استفاده پسرش و بسیاری از دانش‌آموزان از اتاق‌های خلوت می‌شد.
شما نمی توانید یک زندانی را در سلول انفرادی قرار دهید. ناس روز سه شنبه گفت. “پس چرا خوب است که یک کودک را در تنهایی بگذاریم؟”
او گفت که قرار گرفتن در اتاق های انزوا تأثیرات ماندگاری بر کارتر گذاشت.
ناس گفت اتاق های انزوا به عنوان راهی برای جلوگیری از کمک به پسرش برای تنظیم مجدد در طول بحران استفاده می شد. اما داشتن یک نفر در کنارش که به او کمک کند آرام شود و استفاده از ابزارهای تنظیم برای تثبیت خلق و خوی او موثرتر بود.
ناس گفت: «این واقعاً وحشتناک است که یک معلم در جایی باشد که منابع مورد نیاز خود را ندارد، در حالی که بچه‌هایی در کلاسشان در حال مبارزه هستند».
“یک معلم با 25 تا 35 کودک احتمالا نمی تواند مقررات پیشگیرانه مورد نیاز برای آن کودک را ارائه دهد.”
