اگر از کلگری پرواز کرده باشید، مخصوصاً با بچه ها، احتمالاً هواپیماهای اسباب بازی غول پیکری را دیده اید که در ترمینال داخلی می چرخند.

این مجسمه ها بیش از 20 سال است که در آن مکان به نمایش گذاشته شده اند، اما هواپیماها به زودی آخرین پرواز خود را انجام خواهند داد.

فرودگاه در حال از کار انداختن این اثر هنری به عنوان بخشی از طرح‌هایی برای بازسازی فضا است. این یک خبر تلخ و شیرین برای هنرمند متال کلگری، جف دی بوئر، که خالق این قطعه است، است.

او در مصاحبه ای در این باره گفت: «هر هنرمندی می خواهد مجسمه ای بسازد که تأثیرگذار باشد». چشم بازکن کلگری.

فکر می‌کنم آنها نمادی در فرودگاه بودند و مردم می‌توانستند آن را تشخیص دهند.»

دو مجسمه، دوبله وقتی هوانوردی جوان بود، مانند چرخ فلک های بلند و رنگارنگ به نظر می رسند که در هر کدام سه هواپیما از بالا آویزان شده اند. هواپیماها به صورت دایره ای می چرخند و ملخ های آنها می چرخند.

ارتفاع هر قطعه شش متر و طول هواپیماها هر کدام 1.5 متر است.

بر اساس بیانیه اداره فرودگاه کلگری، نمایشگر حذف می‌شود تا راه را برای به‌روزرسانی‌های «تجربه مهمان» در ترمینال داخلی باز کند.

در این بیانیه آمده است: «تعویض فرش و کاشی، بهبود روشنایی و ایجاد جریان روان‌تر مسافران بخشی از به‌روزرسانی‌ها است.

مجسمه ها تا اواسط ژوئن فرود می آیند.

گوش کن | هنرمند فلزی کلگری واکنش به حذف مجسمه را شرح می دهد:

زمانی که دو دهه پیش پروژه هواپیما را شروع کرد، دی بوئر گفت که می خواهد چیزی بسازد که هم کودکان و هم بزرگسالان از آن لذت ببرند.

او همچنین می‌خواست تاریخ هوانوردی را با هر یک از شش هواپیما که داستان خودشان را تعریف می‌کنند، ثبت کند.

“اولین هواپیمایی وجود دارد که در کلگری، باد غربی پرواز کرده است. فوکر سوپر یونیورسال، یکی از هواپیماهای بزرگ بوش است. و سپس کرتیس جنی فرد مک کال است، که او به طرز معروفی در بالای یک هواپیمای شاد فرود آمد. او گفت: در سال 1919 در زمین های Stampede بگردید.

“در طرف دیگر، هواپیماهای دو موتوره وجود دارد. ما یک DC-3 داریم، و سپس ما سمور دوقلوی هوایی معروف Kenn Borek را داریم. و سپس هواپیمای بسیار کمیاب Barkley-Grow وجود دارد، که یک هواپیمای بوته ای بود که در حال سرویس دهی بود. یوکان و آلبرتا در دهه 20 میلادی.

علاوه بر جنبه تاریخی، دو بوئر گفت که می‌خواهد هواپیماها سرگرمی، شادی و آرامش را برای مسافران به ارمغان بیاورند.

این چیزی بود که او احساس می کرد اهمیت ویژه ای دارد، به ویژه به این دلیل که این قطعه اندکی پس از 11 سپتامبر رونمایی شد.

هوانوردی برای مردم چیز وحشتناکی بود. بنابراین این ایده [was to bring] شادی دوباره به چیزی برمی گردد که مردم قبلاً از آن بسیار لذت می بردند.”

فرودگاه قصد دارد مجسمه‌ها را پس از برداشتن به دی بوئر بازگرداند.

او گفت که هنوز هم در فرم عالی است. یکی از هواپیماها در حال حاضر کار نمی کند، اما اثر هنری برای ماندگاری ساخته شده است.

او گفت: “مطمئناً من می خواهم برای آنها خانه ای پیدا کنم. از دیدن آنها به زباله دان متنفرم.”

“من دوست دارم آنها را در یک مکان عمومی داشته باشم … بنابراین هر کسی در کلگری امیدوارم بتواند روزی آنها را بدون نیاز به پرواز ببیند.”

دو بوئر گفت که بدترین حالت این است که او از کلکسیونرها در مورد گرفتن هواپیماهای جداگانه پرس و جو داشته است.

اگرچه او از دیدن حذف نمایشگر ناامید شده است، اما دی بوئر گفت که از خلق چیزی که در بین مردم طنین انداز شده است افتخار می کند.

یک فرهنگ کامل در اطراف مجسمه‌ها وجود داشت که هر هنرمندی با کار خود به آن امیدوار بود.»