همانطور که رای دهندگان به پای صندوق های رای می روند، به نظر می رسد که هیچ کس به این واقعیت توجهی ندارد که هر دو نامزد پیشتاز برای شغل برتر آلبرتا زن هستند.

دانیل اسمیت، رهبر حزب محافظه‌کار متحد، یا ریچل نتلی، رهبر دموکرات‌های جدید آلبرتا، در 29 می به عنوان نخست‌وزیر انتخاب خواهند شد.

کریستین راورث، رئیس Parity YEG، یک گروه غیرانتفاعی که هدفش برابری جنسیتی در سیاست است، می‌گوید: «فکر می‌کنم بسیار هیجان‌انگیز است که صرف نظر از اینکه چه اتفاقی می‌افتد، یک زن برنده می‌شود.

“و خوب است که این در واقع فقط یک نقطه بحث نیست.”

رقابت دو زن برای تصدی پست نخست وزیری در سیاست کانادا رایج نیست، اما قبلاً در آلبرتا اتفاق افتاده است. کمپین کنونی دومین باری است که دو زن در یک انتخابات عمومی با هم روبرو می شوند.

3 نخست وزیر زن

انتخابات استانی سال 2012 آلیسون ردفورد را در مقابل دانیل اسمیت، رهبر وقت حزب وایلدروز قرار داد. ماه‌ها قبل، ردفورد اولین زن نخست‌وزیر آلبرتا بود که رهبری حزب محافظه‌کار مترقی را به دست آورد.

دومین زن نخست وزیر آلبرتا؟ این نوتلی در سال 2015 بود، زمانی که دموکرات های جدید او دولت را تشکیل دادند.

اسمیت در اکتبر گذشته با کسب رهبری UCP که در سال 2017 با ادغام Wildrose و PC ایجاد شد، سومین زن برتر استان شد.

در مبارزات انتخاباتی کنونی، جنسیت به اندازه سال 2012 نقش مهمی ایفا نمی کند.

دبورا گری زمانی که در سال 1989 به عنوان اولین عضو حزب اصلاحات در پارلمان به اتاوا رفت، خودش را به یاد می آورد. او 36 ساله بود که در انتخابات دوم در شمال شرقی آلبرتا سوار بر رودخانه بیور برنده شد.

گری گفت: «این بسیار آوانگارد بود، زیرا همه مردم در اتاوا فکر می کردند که این حزب اصلاحات جدید فقط یک دسته از مردان پیر، سفیدپوست و مو سفید است.

گری گفت این واقعیت که آنها زن هستند هیچ ربطی به اینکه چرا نتلی و اسمیت در حزب مربوطه خود رهبری می کنند ندارد.

گری گفت: «ریچل برای همیشه بوده است… دانیل اسمیت نیز برای همیشه در اطراف بوده است.

“[Smith is] یک زن بسیار توانا و باهوش و سپس او برنامه رادیویی خود را داشت. بنابراین هیچکدام از این زنان غافلگیر کننده نیستند یا “اوه خدای من، ببین، ما دو رهبر زن داریم.” فکر می‌کنم ما آن را پشت سر گذاشته‌ایم.»

گری گفت که مردم نباید خیلی روی جنسیت نامزدهای سیاسی خود تمرکز کنند.

او گفت: «ما با زن بودن در سیاست مورد ضرب و شتم قرار می گیریم و مورد ضرب و شتم قرار می گیریم. به نظر من این خیلی خسته کننده است و فقط فکر می کنم باید بیرون بروم و اگر فکر می کنند حضور زنان در آنجا مضحک است، باید به همه آنها ثابت کنم که اشتباه می کنند.”

راه طولانی در پیش است

کلر بکتون، بنیانگذار Own Your Own Success، یک سازمان مستقر در اتاوا که به توسعه رهبران زن کمک می کند، گفت که سیاست هنوز از نظر برابری جنسیتی راه درازی در پیش دارد.

بکتون می‌گوید: «زن‌ها به خاطر ظاهر، موهایشان، رفتارشان، دوست‌داشتنی بودن مورد انتقاد قرار گرفته‌اند.

او گفت که رسانه های اجتماعی فقط رفتار ناعادلانه با زنان در سیاست را افزایش داده است.

بکتون گفت، این کمکی نمی کند که برابری جنسیتی هنوز در سیاست آلبرتا یا در کل سیاست کانادا وجود ندارد.

او درباره نتلی و اسمیت گفت: صرفاً به این دلیل که دو زن به عنوان رهبر در حال رقابت هستند، این برابری را به ما نمی دهد.

ما نیاز داریم که 50 درصد زنان در تمام مجالس قانونگذاری و دولت فدرال زن باشند.»

حزب NDP آلبرتا در این کمپین به تعادل جنسیتی دست یافته است. تقریباً نیمی از 87 نامزد این حزب زن هستند. حدود یک پنجم نامزدها در فهرست UCP زنان هستند.

Bev Esslinger که از سال 2013 تا 2017 تنها زن شورای شهر ادمونتون بود، تقسیم جنسیتی UCP را ناامیدکننده خواند.

اسلینگر گفت: “از آنجایی که آنها یک رهبر زن دارند، فکر می کنید فرصت بیشتری برای زنان وجود دارد که وارد شوند و صدای خود را داشته باشند.” “و من مطمئن نیستم که چرا این اتفاق نیفتاد.”

راجان ساونی، کاندیدای UCP برای کلگری-نورث وست، گفت که حزب او هیچ قصدی برای تعیین سهمیه های جنسیتی ندارد.

Sawhney در مصاحبه ای گفت: “شما باید افراد را به صورت ارگانیک وارد کنید و مطمئن شوید که از آنها استقبال می شود و می توانند کمک کنند و همه چیز نیز بر اساس شایستگی است.”

لیزت تجادا، کاندیدای حزب NDP در کلگری-کلین، گفت که برابری جنسیتی عمدی این حزب به او کمک کرد تا تصمیم بگیرد که نامزد شود.

تجادا گفت: “من لاتینی هستم و ریشه های متفاوتی دارم… فکر می کنم حتی 20 سال پیش این چیزی نبود که انتظار داشتیم در سطح قانونگذاری ببینیم.”

ما هنوز با برخی از زن ستیزی سر و کار داریم. در مورد من، گاهی اوقات ما هنوز نژادپرستی را می بینیم. اما فکر می کنم این ایده که ما شرکت کنیم دیگر مفهومی خارجی نیست.”

راورث گفت که در سال 2012، زمانی که ردفورد و اسمیت برای پست نخست وزیری مبارزه می کردند، هویت جنسیتی نقش بسیار بیشتری در سیاست آلبرتا ایفا کرد.

منتقدان به زندگی شخصی نامزدها پرداختند. هویت ردفورد به‌عنوان یک مادر و به‌عنوان یک دختر برای والدین سالخورده‌اش، مشخص شد.

راورث گفت: “و او واقعاً از بسیاری جهات آن را رد کرد.” “او نمی خواست اینطور قاب شود.

او گفت: «و من فکر می‌کنم که این نشان می‌دهد که ما زنان را در سیاست دیدیم. “شما می توانید در سیاست باشید، اما هنوز باید مراقب باشید – می دانید، این فرد زنانه است. بنابراین ما هنوز مجبور بودیم زنان را در سال 2012 در جعبه نگه داریم.”

نقطه عطف

راورث گفت، زمانی که ردفورد در انتخابات پیروز شد، پویایی در سیاست آلبرتا را “به طور کامل” تغییر داد.

او گفت که در مقابل، فرزندان نتلی و نقش او به عنوان یک مادر به سختی مورد اشاره قرار می گیرند.

او گفت: “و من فکر می کنم که این نشان دهنده این واقعیت است که اکنون اینجا آنقدر عادی شده است که حتی به موضوع جنسیت نیز رسیدگی نمی شود.”

من یک کارشناس، یک رسانه، نه UCP، NDP را ندیده ام – هیچ کس آن را مطرح نکرده است.

“ما به سمت “من فقط یک سیاستمدار هستم و اینها نظرات من است” در مقابل “من یک زن هستم، من یک مادر هستم، من یک این هستم، من یک آن هستم” حرکت کرده ایم. من یک سیاستمدار پنجم یا ششم هستم.