یکی از مردانی که گروهبان را کشت. اندرو هارنت در هنگام فرار از توقفگاه ترافیکی مشروط یک روزه اعطا شد و در کلگری زندگی خواهد کرد.

در شب سال نوی 2020، هارنت توسط یک SUV در حال فرار به طول 400 متر کشیده شد، قبل از اینکه به ترافیک روبرو شود.

مسافر SUV آن شب امیر عبدالرحمن 21 ساله بود که به قتل عمد اعتراف کرد و در ژانویه 2022 به پنج سال حبس محکوم شد. عبدالرحمن با حدود 18 ماه اعتبار برای مدتی که قبلا خدمت کرده بود، سه سال فرصت داشت و پنج ماه مانده به خدمت

روز پنج شنبه، یک هیئت مدیره آزادی مشروط در کانادا اعلام کرد که خطر عبدالرحمن برای جامعه قابل کنترل است، اگرچه جانل جکیو، عضو هیئت مدیره آن را “تصمیم دشوار” خواند.

در در نظر گرفتن خطر عبدالرحمن، هیئت مدیره خاطرنشان کرد که او سابقه جنایی قابل توجهی ندارد، مسئولیت نقش خود در مرگ هارنت را پذیرفته است، به نشان دادن پشیمانی خود ادامه می دهد و در “برنامه های زیادی” شرکت داشته است.

اگرچه دو گزینه آزادی مشروط یک روزه پیشنهاد شد، از جمله یکی شامل عبدالرحمن که با خانواده اش زندگی می کند، هیئت مدیره تصمیم گرفت که او برای شش ماه آینده تحت شرایط ویژه در یک مرکز مسکونی مبتنی بر جامعه – که به عنوان خانه نیمه راه نیز شناخته می شود، زندگی کند. به او امتیازات مرخصی از نیمه راه خانه اش داده می شود.

این شرایط شامل دوری از مجرمان شناخته شده، مواد مخدر، خانواده قربانی و اداره پلیس منطقه 5 است که در آن گروهبان. هارنت کار کرد.

“من خیلی درد ایجاد کردم”

در طول جلسه دو ساعته، عبدالرحمن به هیئت مدیره گفت که نسبت به نقش خود در مرگ افسر احساس “مزجر کننده” و “وحشتناک” می کند.

عبدالرحمن گفت: «می دانم که برای بسیاری از مردم دردهای زیادی ایجاد کردم. “کاش می توانستم به عقب برگردم… کاری را که کردم درست کنم.”

او می‌گوید: «من تمام ابزارهای موفقیت در زندگی را داشتم و به آن ابزارها توجهی نکردم، خانواده‌ام را دور زدم.

او به هیئت مدیره گفت که می‌خواهد به عضوی مشارکت‌کننده در جامعه تبدیل شود و در نهایت می‌خواهد مطمئن شود که بچه‌های محله‌اش «همان‌طور که من زندگی می‌کردم، زندگی نمی‌کنند».

“من دوست دارم در آینده شاید با جوانان همسایه ام صحبت کنم، به آنها بگویم، اگر در لحظه زندگی می کنید، ممکن است به کسی صدمه بزنید.”

بیوه صحبت می کند

بیوه هارنت، چلسی گودهارت، بیانیه تاثیر قربانیان را در طول جلسه ارائه کرد.

زمانی که هارنت کشته شد، گودهارت 15 هفته باردار بود. او نه تنها به تنهایی رها شد، بلکه وظیفه داشت در دو سال اول زندگی پسرش در جلسات متعدد دادگاه شرکت کند.

«میان واقعیت مسئولیت کیفری بودن و آنچه که به نظر می رسد، گسست گسترده ای وجود دارد [Andrew’s] خانواده، گفت: گودهارت.

من از شما خواهش می‌کنم که هر گونه درخواست آزادی مشروط را از این نظر در نظر بگیرید.»

شبی که هارنت کشته شد، یک خودروی شاسی بلند را به دلیل روشن نبودن چراغ‌هایش کنار زد.

در آن زمان یک جوان 17 ساله که چند روز از تولد 18 سالگی خود فاصله داشت در حال رانندگی بود. او را نمی توان تحت قانون عدالت کیفری جوانان نام برد.

در حالی که هارنت و دو همکارش می خواستند عبدالرحمن را بر اساس دستورات معوق دستگیر کنند، راننده در حالی که گروهبان به کنار خودرو چسبیده بود، از زمین خارج شد.

“من ترسو بودم”

این SUV به سرعت 100 کیلومتر در ساعت می رسید و هارنت حدود 400 متر کشیده می شد قبل از اینکه به ترافیک روبرو شود.

راننده و عبدالرحمن هارنت را ترک کردند تا در وسط بلوار فالکونریج شمال شرقی بمیرند

عبدالرحمن به هیئت گفت: ترسیده بودم، ترسو بودم، پر از وحشت بودم.

من همیشه به آن فکر می‌کنم. واقعاً آرزو می‌کنم کار متفاوتی انجام می‌دادم، کاش سعی می‌کردم جلوی اتفاقات را بگیرم. کسی را در خیابان رها کردم و درست نیست.»

این راننده سال گذشته به قتل عمد محکوم شد و در حال حاضر در اواسط جلسه دادگاه است.

قاضی قبلاً حکم داده است که مرد جوان در بزرگسالی محکوم می شود.

عبدالرحمن می ترسد که شخص سوم درگیر باشد

شخص سومی که هرگز شناسایی نشد، آن شب در خودروی شاسی بلند بود. در جریان جلسه آزادی مشروط، عبدالرحمن پذیرفت که هویت مرد سوم را می داند اما به دلیل ترس از امنیت خانواده خود، آن را برای مقامات فاش نکرده است.

او گفت: «این در مورد وفاداری نیست. من از کوچکترین فرصتی برای به خطر انداختن من و خانواده ام استفاده نمی کنم.

عبدالرحمن به هیئت مدیره گفت که وقتی آزاد شد، قصد دارد در شرکت کف سازی خانواده اش کار کند.

برادر کوچکتر او، علی عبدالرحمن، اجازه صحبت در جلسه دادرسی را پیدا کرد و گفت که عبدالرحمن از زمان دستگیری “فردی کاملا متفاوت” است.

من متنفرم که تمام این وضعیت طول کشید تا او همه این چیزها را بفهمد و بفهمد.»