این انتخاباتی است که به لحاظ تاریخی تنگاتنگ در حال شکل گیری است، در استانی که واقعاً هرگز نتیجه نزدیکی نداشته است.

آلبرتا نه تنها در کانادا به تنهایی ایستاده است و هرگز یک دولت اقلیت ندارد – ما فقط اکثریت را انتخاب می کنیم – رتبه دوم در این استان را دارد. هرگز کمتر از 15 کرسی پس از برنده شدن داشته باشید.

جیسون کنی از UCP آخرین بار با اختلاف 44 کرسی برنده شد و راشل نتلی از حزب NDP قبل از آن 33 کرسی بیشتر از مخالفان وی وایلدروز کسب کرد. در سال 2012، دانیل اسمیت با 44 کرسی پشت سر آلیسون ردفورد، نخست وزیر وقت حزب محافظه کار، به پایان رسید.

فاصله 19 کرسی بین رالف کلاین و رقیب لیبرال او در سال 1993 نزدیکترین نتیجه هر انتخاباتی از زمان آخرین جنگ جهانی است.

«ناررو» فقط در زرادخانه صفت‌های ما، در این سرزمین پر از فضاهای باز سیاسی، نبوده است.

اما در سال 2023، بسیاری از نشانه‌ها حاکی از یک میخ‌کوب‌تر است: نظرسنجی‌ها، پیش‌بینی صندلی‌ها و میلیون‌ها ایموجی «شانه‌دار» در تبادل متن بین سیاستمداران.

ضایعات از اینجا تا شب انتخابات به معادل انتخاباتی مبارزه تن به تن خواهد رسید. اقناع، فعال سازی رأی دهندگان، انگیزه – و بی انگیزگی. شانس هم.

تنها زمانی که رای گیری در 29 مه انجام شود، پاسخ این سوالات مهم را خواهیم فهمید:

محافظه کاران مترقی علناً به سمت NDP تغییر می کنند – اما چند نفر از آنها؟

حزب راشل نتلی از مجموعه ای از محافظه کاران قدیمی ترقی خواه حمایت می کند که از NDP حمایت می کنند، از برخی از افراد سنگین وزن از دوران پیتر لوگید (دادستان کل سابق جیم فاستر، دستیار و نماینده پارلمان لی ریچاردسون، ران گیتر، سناتور MLA) گرفته تا ستوان های آلیسون ردفورد. وزرای سابق توماس لوکازوک و داگ گریفیث).

هیچ کدام، به استثنای لوکاسزوک، معاون سابق نخست‌وزیر، نام‌هایی نیستند که توجه رای‌دهندگان معمولی را به خود جلب می‌کنند. همچنین هیچ یک از آنها با حزب متحد محافظه کار که رایانه های شخصی قدیمی را در بر می گرفت، همراه نبوده است، زیرا با تغییر ائتلاف به سمت راست دور شده است.

اما این سیاستمداران سابق دقیقاً همان آلبرتایی‌هایی را نمایندگی می‌کنند که NDP باید به سمت خود بیاید – میانه‌رو، میانه‌رو و سرخورده از برند محافظه‌کار فعلی.

در مسابقات هدف کلگری، حزب NDP با نامه‌ای به امضای نتلی به شدت به میدان رأی دادن به ما متمایل شد: «اگر معمولاً در زمان انتخابات به محافظه‌کاران رأی داده‌اید، می‌خواهم این را بگویم: این بار – در این انتخابات – بیایید تیم شویم.”

آیا طرفداران خجالتی Notley بیشتر هستند یا طرفداران خجالتی اسمیت؟

بسیاری از محافظه‌کاران سابق احتمالاً تمایلی به حمایت علنی از نوتلی ندارند، زیرا می‌ترسند خود را از دایره اجتماعی خود طرد کنند یا خود را از نظر دولت فعلی دور کنند. اما در خلوت صندوق رای، نارنجی را انتخاب می کنند.

اگر شما در نفت و گاز کار می کنید یا در منطقه مرکزی زندگی می کنید، ممکن است برای حمایت علنی از NDP هنوز آسیبی به شهرت وارد شود.

من هفته گذشته از طریق کاردیف، دهکده کوچکی در شمال ادمونتون، در رقابتی Morinville-St. آلبرت سوار. من هفت علامت UCP به چهار علامت NDP را دیدم، تقریباً قابل مقایسه با نسبت آرایی که هر حزب در سال 2019 دریافت کرد – اما شاید این یک گام شجاعانه برای تبلیغ حمایت از NDP شما در آن جامعه روستایی باشد، و بی سر و صداتر می خواهید اسمیت بدون نشان دادن آن را از دست بدهد. حیاط جلوی آنها

خجالتی بودن در برخی از تنظیمات، راه دیگری را کاهش می دهد.

نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که دارندگان مدرک دانشگاهی عمدتاً از NDP حمایت می‌کنند، بنابراین احتمال وجود دارد که پزشکان، معلمان و سایر متخصصان در صورت محافظه‌کار بودن محتاط‌تر باشند.

این ممکن است به خصوص با توجه به همه بحث‌های پیرامون اسمیت صادق باشد – ممکن است کسانی که در جامعه مودب هستند نمی‌خواهند به عنوان رأی دهندگان اسمیت شناخته شوند.

که منجر به…

رای دهندگان به چه مقدار از گذشته اسمیت (و گذشته بسیار نزدیک) اهمیت خواهند داد؟

دانیل اسمیت قبلاً طرفدار واکسیناسیون بودن را a پله ای برای استبداد نازی وار. او تماس گرفت پرداخت از جیب برای بازدید از پزشک یک هدف سیاست نجیب است. او همچنین چند ماه پیش با وزیر دادگستری خود تماس گرفت، به این امید که بتواند به اتهامات جنایی یک واعظ رسیدگی کند. نقض قانون تضاد منافع در گزارش کمیسر اخلاق آمده است و “تهدید دموکراسی”.

همه نامزدها چمدان دارند. تعداد کمی از چرخ و فلک بار کامل را دارند که اسمیت انجام می دهد. به اینها برخی از مناقشات نامزدها را اضافه کنید، به ویژه جنیفر جانسون، تازه وارد Lacombe-Ponoka. اظهارات در مورد دانش آموزان ترنسو منطقی است که آلبرتایی ها تعجب کنند: اگر جنجال «دریاچه آتش» اسمیت و حزب وایلدروز را در سال 2012 غرق کرد، به نظر می رسد چرا او در سال 2023 از این مسائل جان سالم به در می برد؟

تفاوت نه تنها در این واقعیت نهفته است که این بار، اسمیت با اظهارات وحشتناک نامزد را کنار گذاشت (اگرچه ممکن است به او اجازه دهد. بازگشت به گروه به زودی). مترقی‌ها خواهند گفت که در دوران پس از ترامپ، مردم نسبت به مشکلات گذشته یک نامزد در صورتی که رنگ حزبی مناسبی بپوشند، بیشتر می‌بخشند.

ممکن است این هم نباشد. در نظر بگیرید که در سال 2012، رای دهندگان از عدم اطمینان اسمیت فرار کردند و به آغوش آشنا رایانه های شخصی بازگشتند. در این انتخابات، NDP در تلاش است تا به عنوان گزینه ایمن انتخاب شود، که انتظار زیادی از دموکرات های آلبرتا است.

آلبرتایی‌ها تا چه اندازه نتلی را به خاطر اقتصاد بدی که او به عنوان نخست‌وزیر بر آن نظارت داشت سرزنش می‌کنند؟

محافظه‌کاران متحد بی‌پایان رقبای خود را به‌عنوان قاتلان شغل و بدهکار ترسیم کرده‌اند. NDP به همان اندازه بی‌پایان این موضوع را رد خواهد کرد که قیمت‌های جهانی نفت در طول چهار سالی که نوتلی برتر بود، مخرب بوده است – 16.3 میلیارد دلار درآمد منابع استانی در این مدت، در مقایسه با 45.9 میلیارد دلاری که بین سال مالی گذشته تا این سال تخمین زده می‌شود، همانطور که اسمیت به آن سر زد. دفتر نخست وزیر

با این حال، نتلی هفته گذشته به مخالفان خود مهمات تازه ای داد و یادآوری کرد که چرا در اقتصاد یا توسعه تجارت قوی دیده نمی شد: قول داد که افزایش مالیات شرکت ها با سه درصد. حتی اگر آلبرتا را در پایین‌ترین نرخ‌های شرکتی در کانادا نگه دارد، UCP عبارت “افزایش مالیات 38 درصدی” را تازیانه می‌زند و آنها از نظر ریاضی درست هستند.

اسمیت این هفته وعده لایحه 1 را داد که به عنوان یک تبلیغ ضد حمله NDP عمل می کند. این امر مانع از افزایش نرخ‌های شخصی یا شرکتی بدون رفراندوم توسط NDP یا هر دولت آینده می‌شود، در حالی که او می‌تواند از طریق تصمیمات ساده قانونگذار، نرخ‌ها را کاهش دهد.

نتلی با اعتماد و رهبری در ادمونتون و کلگری در حال رقابت است، اما در جوامع کوچکتر، نامزدهای NDP به مراتب کمتر از نام او استفاده می کنند. خاطرات دوران نخست وزیری او تلخ است – حتی اگر او را به خاطر بسپارند دوست داشتنی تر از کنی – و به نظر می رسد که نتلی امسال برای تغییر این تصور تلاش کرده است.

میزان مشارکت چقدر خواهد بود و چه کسانی رای نمی دهند؟

انتخابات گذشته از نظر مشارکت رای‌دهندگان در چند دهه گذشته بود، زمانی که 67.5 درصد از آلبرتایی‌های واجد شرایط رای دادند، که بیشتر آنها مشتاق به رای دادن به UCP و شرکت در حزب نودموکرات نوتلی بودند. این 10 امتیاز بیشتر از انتخابات تغییر NDP در سال 2015 است.

پس از آن رکورد پایین در سال 2008 وجود دارد، زمانی که شور و شوق کم برای Premier Ed Stelmach و مخالفان طولانی او باعث شد مشارکت مردم به 40.5 درصد کاهش یابد.

در حالی که مخاطرات زیاد است و تفاوت‌های بالقوه بین انتخاب‌ها واضح است، هر دو طرف درگیر برداشت‌های منفی خود می‌شوند. یکی از سیاستمداران گفت: “نیمی از مردم از اسمیت متنفرند و نیمی دیگر از نتلی متنفرند.” “انتخابات به این خلاصه می شود که “به من رای دهید، من حزب اتحاد ملی نیستم” در مقابل “به من رای دهید، من NDP نیستم.”

اگر این گزینه‌ها، به‌ویژه برای رای‌دهندگان محافظه‌کار گذشته که نسبت به اسمیت ابراز نگرانی کرده‌اند، از این قبیل دور زدن‌ها باشد، در خانه ماندن به گزینه‌ای عملی تبدیل می‌شود. و به همان اندازه که هر دو حزب تلاش می کنند مردم را برای رای دادن تشویق کنند، تاکتیک های “سرکوب” نیز وجود دارد تا رای دهندگان احتمالی حزب رقیب را چنان سرخورده کند که رای ندهند.

به طور سنتی، مشارکت بیشتر به معنای تغییر در دولت است. این بار، عقل متعارف را کنار بگذارید.

کدام حزب ماشین رای گیری قوی تری دارد؟

حزب محافظه‌کار و UCP کنی می‌دانستند که چگونه می‌توانند آرای بیشتری را جمع‌آوری کنند. اما تعداد بسیار کمی از افراد از آن سازمان های بزرگ ماشین آبی پشت سر اسمیت قرار گرفته اند. دو مدیر عملیاتی UCP در سال 2023، مدیر مبارزات انتخاباتی استیو اوت هاوس و مدیر آمادگی انتخاباتی پیرسون کنزیچ – وارداتی از انتاریو بدون تجربه رهبری کمپین های استانی هستند، اگرچه در محافل محافظه کار مورد احترام هستند.

ناتان روتمن، مدیر مبارزات انتخاباتی NDP نیز از انتاریو وارد شد، اما رقبای او فاقد عوامل محلی و ملی هستند، زیرا دفتر نخست وزیری برای Notley و به عنوان یک مدیر ملی فدرال NDP را رهبری کرده است. ساندرا هوستون، کهنه کار حزب NDP آلبرتا با نزدیک به دو دهه، مدیر حوزه است.

در زیر بالای نمودارهای سازمانی حزبی، سرعت نهایی رای گیری به سازماندهی داده ها، ریزهدف گیری موثر، و قدرت ارتش داوطلبانه فرد مربوط می شود. این ممکن است به یک پرتاب کردن منجر شود.

UCP می تواند با چند صندلی خداحافظی کند؟

یک دلیل محتمل وجود دارد که میچل گری، معاون رئیس ستاد اسمیت، کمپین محلی را در پارک استراثکونا-شروود مدیریت می کند، کرسی منطقه ادمونتون که UCP در انتخابات گذشته با 20 درصد به دست آورد، به جای پارک همسایه شروود، که با 5 امتیاز برنده شد. سنت

NDP می‌تواند پارک شروود و بیش از ده‌ها را در اطراف آلبرتا بچرخاند و همچنان در اپوزیسیون گیر کند. اما اگر UCP در سواری روستایی Strathcona سقوط کند، اسمیت احتمالاً یک نخست‌وزیر سابق می‌شود.

به نظر می رسد تقریباً اجتناب ناپذیر است که UCP از 64 کرسی فعلی خود کاهش یابد. محافظه کاران ارشد متحد در حال آماده شدن برای از دست دادن کرسی های شخصیت های برجسته ای مانند کیسی مادو (ادمونتون-جنوب غرب)، جیسون کاپینگ (کالگری-ورسیتی) و تعدادی از وزرای اسمیت در کلگری و لتبریج هستند.

اما آن‌ها سخت‌تر برای برخی از صندلی‌ها می‌جنگند که به یک دیوار آتش آبی در حومه کلگری و حلقه اطراف ادمونتون می‌رسد. UCP برای دفاع از وزرایی مانند دمیتریوس نیکولایدس (کالگری-باو) و تایلر شاندرو (کلگری-آکادیا)، صندوق پستی ساکنان را با ادبیات مبارزاتی بمباران کرده است که نامزدهای محلی را به نمایش می گذارد و به حزب NDP ضربه می زند، در حالی که اپوزیسیون به شدت برای ایجاد نارضایتی اقدام می کند.

برای بازگشت نوتلی به عنوان نخست‌وزیر، نیو دموکرات‌ها باید حداقل 20 کرسی که دفعه قبل به اتحادیه اروپا رفته بودند را به دست آورند. بیستمین باخت برای NDP در آن رقابت با 6186 رای یا 23.6 درصد بود.

این یک صعود سربالایی برای NDP است، اما تقریباً هیچ کس نمی گوید که غیرممکن است. فقط خودخواه ترین و با اعتماد به نفس ترین بازیکنان در سیاست آلبرتا باور خواهند کرد که همه پاسخ این سؤالات را دارند.

یک شرط مطمئن‌تر این است که این انتخابات نزدیک‌تر از هر انتخاباتی باشد که تا به حال دیده‌ایم.