این شرکت مستقر در کلگری سالها به دنبال مجوزهای این پروژه بود قبل از اینکه مجوز ساخت آخرین بار ، یعنی ساخت طوفان ، روز دوشنبه توسط آژانس کنترل آلودگی مینه سوتا اعطا شود.

کلنر در بیانیه ای گفت: “خط 3 اکنون می تواند تقویت اقتصادی برای شهرستانها ، مشاغل کوچک ، جوامع بومی آمریکا و اعضای اتحادیه باشد.” “در حالیکه ساخت و سازها در نهایت باعث ایجاد بیش از 4000 مشاغل خانگی ، خانواده های معیشتی ، عمدتا محلی در ساخت و ساز ، میلیون ها دلار هزینه محلی و درآمد مالیاتی اضافی می شود ، در زمانی که مینه سوتای شمالی بیشترین نیاز را دارد ، نیروی کار افزایش خواهد یافت.”

هفته گذشته دو قبیله – گروه های Red Lake و White Earth Chippewa – از PUC خواستند که تصویب این پروژه را حفظ کند و گفت: هجوم کارگران ساختمانی باعث می شود ساکنان در طول مسیر بیشتر در معرض خطر COVID-19 باشند. استیناف تلفیقی گروه های زیست محیطی و قبیله ای نیز در دادگاه تجدیدنظر مینه سوتا در جریان است.

گروه های بومی می گویند خط لوله آب ها را تهدید می کند

چند فعال و گروه بومی عصر دوشنبه با استناد به تهدید خط لوله برای آبهایی که بومیان آمریکا برنج وحشی برداشت می کنند و تأثیر منفی آن بر تغییر اقلیم ، شکایت مجوز MPCA را شکایت کردند.

انبریج گفت جایگزینی خط لوله در حال خرابی ، که در دهه 1960 ساخته شده و فقط با نیمی از ظرفیت اصلی خود کار می کند ، بهترین گزینه برای حفاظت از محیط زیست در حالی که نیازهای انرژی منطقه را تأمین می کند ، است.

کلنر گفت: انبریج برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا ، از جمله آزمایش منظم و مکرر کارگران ، نیاز به استفاده از ماسک و فاصله اجتماعی و پاکسازی منظم مناطق کار ، دستورالعمل های سختگیرانه ای وضع کرده است.

روز سه شنبه ، وینونا لادوك ، مدیر اجرایی Honor the Earth ، در بیانیه ای گفت كه انبریج همچنان شاهد چالش های قانونی فعالان و گروه های بومی برای “جلوگیری از هرگز تمام شدن این خط لوله شن و ماسه قیر” خواهد بود.

“با شروع ساخت و ساز ، چند س bigال بزرگ باید مطرح شود: اگر دادگاه تجدید نظر در پرونده های حقوقی Enbridge ، از طرف آن مخالفت كند ، چه می شود؟ اگر دولت جدید بایدن این خط لوله را له كند ، چه می شود؟ اگر نیروی كار آن تاج بزند ، برنامه آنبریج چیست؟” لادوك گفت. “طرح” ایمنی “آن به کاری که کارگرانش انجام می دهند یا جایی که وقتی کار نمی کنند مراجعه می کنند.”

خط 3 از آلبرتا آغاز می شود و قبل از عبور از مینه سوتا در مسیر ترمینال انبریج در سوپریور ، ویسکانسین ، گوشه ای از داکوتای شمالی را می گیرد. بخش جایگزینی 5.3 میلیارد دلاری ایالات متحده در کانادا و همچنین بخشهایی در داکوتای شمالی و ویسکانسین در حال حاضر کامل است و تنها 542 کیلومتر طول کشیده در مینه سوتا باقی مانده است. در کل ، انبریج انتظار دارد 2.9 میلیارد دلار آمریکا برای بخش ایالات متحده هزینه کند.